♡ Ευχαριστώ τον Αθανάσιο Γεωργούλη, προπτυχιακό φοιτητή οδοντιατρικής, για τη συγγραφή αυτού του άρθρου και την παραχώρηση των αποτελεσμάτων της συστηματικής ανασκόπησης που πραγματοποίησε σε συνεργασία με τη Μαρία Μπέη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια της σχολής μας .
Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, εκτός από «σοφότερος», συχνά γίνεται και «φτωχότερος» σε… δόντια.
◦ Κι αν χάσω τα δόντια μου τι κάνω;
Ο Οδοντίατρος καλείται να αντιμετωπίσει αυτή την κατά πολλούς αλλά και για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «αναπηρία» με την κατασκευή Ολικών Οδοντοστοιχιών, τις γνωστές σε όλους μασέλες. Η Ολική Οδοντοστοιχία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια κατασκευή η οποία αντικαθιστά την απώλεια όλων των δοντιών μίας ή/και των δύο γνάθων με υποκατάστατα τεχνητά δόντια.
◦ Άκουσα ότι οι μασέλες κουνιούνται κι είναι άβολες, ισχύει;
Η αλήθεια είναι ότι μια Ολική Οδοντοστοιχία είναι μία κινητή προσθετική αποκατάσταση, που σημαίνει ότι μπαίνει και βγαίνει από τη θέση της, μπορεί να παίζει και να μην εφαρμόζει καλά στο στόμα του ασθενή, δημιουργώντας μία αίσθηση δυσφορίας και δυσκολίας στη μάσηση και την ομιλία.
◦ Κάποια λύση δεν υπάρχει δηλαδή;
Η σύγχρονη Οδοντιατρική για μία ακόμη φορά δίνει εναλλακτικές και έχει ένα ισχυρό όπλο στη φαρέτρα της που ακούει στο όνομα: Επένθετη Επιεμφυτευματική Ολική Οδοντοστοιχία. Στην ουσία, πρόκειται για μια Ολική Οδοντοστοιχία, η οποία εφαρμόζει και κουμπώνει πάνω σε εμφυτεύματα που έχουν τοποθετηθεί στη γνάθο. Ειδικότερα στις περιπτώσεις εκτεταμένης οστικής απορρόφησης, η χρήση δύο εμφυτευμάτων στην κάτω γνάθο αποτελεί την ελάχιστη χειρουργική παρέμβαση με σημαντικά πλεονεκτήματα στη συγκράτηση των οδοντοστοιχιών. Η εξέλιξη των συστημάτων συγκράτησης των προσθετικών εξαρτημάτων των εμφυτευμάτων με την υπερκατασκευή παρέχει πλεονεκτήματα τη λειτουργία, την άνεση και την ικανοποίηση του ασθενή.
Τα συγκρατητικά συστήματα που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι τα εξής:
1) Ball Attachment
Αποτελεί το πρώτο είδος συνδέσμου που χρησιμοποιήθηκε. Κοχλιώνεται απευθείας στο εμφύτευμα και αφαιρείται εύκολα. Επιπλέον, είναι εύκολη και οικονομική η αντικατάσταση των συγκρατητικών στοιχείων. Για αυτό το σύστημα απαιτείται 8-12 mm κάθετου προσθετικού χώρου, οπότε το ύψος του συνδέσμου διαφοροποιείται κατά περίπτωση. Ως αρνητική παράμετρος θεωρείται το ότι εμφανίζει τις περισσότερες επιπλοκές (κατάγματα), γι’ αυτό είναι αναγκαία η αντικατάσταση του ελαστικού δακτυλίου 2 φορές το χρόνο.
2) OT Equator
Το σύστημα αυτό προτιμάται όταν ο προσθετικός χώρος είναι μειωμένος και το ύψος μικρό. Μάλιστα, εμφανίζουν ικανοποιητική συγκράτηση. Στον επιστημονικό χώρο είναι γνωστά και ως self-aligning (αυτο-ευθυγραμμιζόμενα) .
3) Locator
Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο σύστημα συγκράτησης. Μάλιστα, η συγκράτηση είναι αυξημένη σε μικρό μέγεθος προσθετικού εξαρτήματος (abutment). Ως σύστημα αποκαλείται και «διπλής συγκράτησης». Δίνει τη δυνατότητα να διορθώνονται κλίσεις έως 40ο.
4) Novaloc
Από τα πλέον πρόσφατα συστήματα συγκράτησης. Διαθέτει μία ειδική επιφάνεια τιτανίου με επίστρωση άνθρακα. Το υλικό κατασκευής του ελαστικού μέρους είναι το ΡΕΕΚ (πολυαιθερική αιθερική κετόνη). Ταυτόχρονα, συμβάλλει στη διόρθωση των κλίσεων που εμφανίζονται.
◦Άρα, οι Επιεμφυτευματικές Επένθετες Ολικές Οδοντοστοιχίες είναι το golden standard;
Καμία θεραπευτική μέθοδος δεν αποτελεί πανάκεια στην Ιατρική και στην Οδοντιατρική κατ΄ επέκταση, καθώς κι αυτές εμφανίζουν ορισμένες επιπλοκές, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι τα καθαριστικά διαλύματα των οδοντοστοιχιών συμβάλλουν στη φθορά, παραμόρφωση και στη μείωση της συγκράτησης των ελαστικών συγκρατητικών στοιχείων. Εντούτοις, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η Επένθετη Επιεμφυτευματική Οδοντοστοιχία (ΕΕΟ) της κάτω γνάθου αποτελεί την πρώτη επιλογή στο πρότυπο περίθαλψης του ολικά νωδού ασθενή.
ΥΓ: Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τη μεταπτυχιακό φοιτήτρια Προσθετικής Μπέη Μαρία και την Επίκουρη Καθηγήτρια Προσθετικής Νάκα Όλγα για τη συνεργασία και τη συμβολή τους.
Teeth Matter 